MDR: Multi-Drug Resistance
Het MDR1-defect is een erfelijke aandoening waardoor een hond overgevoelig kan reageren op bepaalde geneesmiddelen. Het MDR-defect komt met name voor bij Collie-achtigen zoals de Border Collie, de Schotse Collie, de Sheltie, de Bearded Collie, de Bobtail en kruisingen met Collie-achtigen, maar is ook gevonden bij Duitse Herders en Witte Herders.

Wat is Multi-Drug Resistance?
In 1983 werd het MDR1-defect voor het eerst gesignaleerd: Collies bleken overgevoelig te kunnen zijn voor bepaalde geneesmiddelen. Ivermectine, een middel tegen wormen en andere parasieten, veroorzaakt bij sommige Collies al bij een hele kleine dosis vergiftigingsverschijnselen in de hersenen en het zenuwstelsel. De dieren gaan overmatig speekselen, braken, krijgen epilepsie-achtige aanvallen, spijsverterings- en ademhalingsstoornissen, kunnen in coma raken en zelfs overlijden.

Normaal gesproken worden de hersenen en het centrale zenuwstelsel beschermd tegen giftige stoffen die in het bloed zitten. Bij honden die het MDR1-defect hebben is gebleken dat dit mechanisme niet goed of helemaal niet werkt. Inmiddels weten we dat de overgevoeligheid niet alleen over Ivermectine gaat. Honden die aan deze afwijking lijden, zijn overgevoelig voor een hele reeks van geneesmiddelen.

Op dit moment zijn er tenminste 20 geneesmiddelen bekend waarvan bewezen is dat ze schadelijk kunnen zijn voor honden met het MDR1-defect. Het gaat daarbij om alledaagse geneesmiddelen, waarmee alle honden wel eens te maken kunnen krijgen. Sommige verdovingsmiddelen bijvoorbeeld, maar ook antibiotica en pijnstillers.

Hoe weet u of uw hond MDR heeft?
In het dagelijkse leven merk je er niets van als de hond MDR heeft. Het gaat pas mis als de hond om wat voor reden dan ook de betreffende medicijnen krijgt. Dan kan het middel erger blijken dan de kwaal. Als de dierenarts weet dat uw hond MDR heeft, kan hij geneesmiddelen gebruiken die voor de hond niet gevaarlijk zijn.
Daarnaast is er natuurlijk het risico dat de hond in een onbewaakt ogenblik van de verkeerde “lekkernijen” snoept (zoals paardenmest waarin nog de resten van wormbestrijdingsmiddelen kunnen zitten) en daardoor de ziekteverschijnselen van MDR krijgt. De eigenaar zal daar aandacht voor moeten blijven hebben.

U kunt uw hond laten testen op MDR. In Nederland en een aantal andere Europese landen wordt de test georganiseerd en gecoördineerd door Genetic Counselling Services (GCS). Op de website van GCS (www.gencouns.nl) onder het kopje DNA-onderzoek kunt u meer informatie over deze aandoening vinden. Hier kunt u ook lezen hoe u een test kunt aanvragen, en wat de kosten daarvoor zijn.

De test kan drie verschillende uitslagen opleveren:
1 De hond is "vrij", en heeft geen MDR1-defect.
2 De hond is "drager", en heeft van één van de beide ouders de defecte erfelijke aanleg “meegekregen”. Dragers zijn minder kwetsbaar dan lijders, maar kunnen ook vergiftigingsverschijnselen krijgen bij hoge doseringen van een aantal geneesmiddelen.
3 De hond is "lijder", en heeft van beide ouders het defecte MDR1-gen geërfd. Dit zijn de dieren die de overgevoeligheidsreacties in hevige mate vertonen en de grootste risico’s lopen.

Als uit de test blijkt dat de hond drager of lijder is, is het belangrijk dat de dierenarts dat weet. Op de website van GCS staat een link naar de Universiteit van Washington, waar een regelmatig bijgewerkte lijst te vinden is met geneesmiddelen die gevaarlijk kunnen zijn voor honden met het MDR-defect. Het onderzoek hiernaar is nog volop in beweging, en er worden nog steeds “nieuwe” geneesmiddelen gevonden die schadelijk kunnen zijn voor lijders en dragers.

En tenslotte is het natuurlijk belangrijk dat de fokker van de hond geïnformeerd wordt. Hij of zij zal er bij toekomstige nesten rekening mee willen houden!

Voor meer informatie:
Genetic Counseling Services
Website: www.gencouns.nl
E-mail: info@gencouns.nl
Telefoon: 0252-532 284