"EN ZO IS HET GEKOMEN"

Als kind zijnde was ik altijd al gek op honden, helaas was mijn moeder bang van honden, dus die vlieger ging niet op, althans voor een lange poos. Want Rosita zou Rosita niet zijn als ze niet uiteindelijk toch haar zin kreeg.

Regelmatig nam ik honden mee naar huis die ik op straat tegen kwam. Eenmaal is bijna mijn onderkin door een duitse herder afgebeten omdat ik mij als drie jarige peuter op deze hond liet neer vallen terwijl hij lag te slapen.

Mijn moeder dacht nu is het wel over, helaas voor haar , ik werd steeds ouder en gekker op honden. Het laatste geval was dermate ernstig dat onze huisarts mijn moeder het volgende recept voorschreef "SCHAF ZELF EEN HOND AAN" en jawel er kwam een bastaardje in huis, gefokt door een andere huisarts. Helaas was de pret wéér slechts van korte duur want enkele jaren later verhuisde mijn "Darry" mee met mijn zus die in het huwelijk trad.

Toen ik jaren later zelf trouwde en een 40 urige werkweek had vond ik het onverantwoord een hond in huis te nemen. Wel had ik al besloten zodra het zou kunnen een bobtail in huis te nemen; ik had ondertussen enkele perzische katten, en die lange haren trok mij wel.   Pas in 1982 toen wij een huis in de polder gekocht hadden en ik minder ging werken kon mijn wens in vervulling gebracht worden Niet direct want ik had mij al lang van tevoren laten informeren, en wist precies van welke fokker ik een pup ging aanschaffen, dat was Roelof Brandsma van de kennel CAHOOT' S en die had op dat moment geen pups. Door de voorlichting die ik van Roelof gekregen heb was ik héél goed voorbereid, wat het betekende om een bobtail in huis te hebben. Ik gebruik zelfs nu nog methodes van hem om mensen die een pup willen kopen voor te lichten. Uiteindelijk werd op 13 februari 1983 mijn pup geboren.  Ik had eerste keus uit een nest van 12, dus kiezen was niet eenvoudig. Uiteindelijk was er een reu  die steeds opviel en mijn aandacht trok.  Over de officiële stamboomnaam was nog niet gepraat. Toen het uiteindelijk zover was dat hij opgehaald kon worden kregen we een tas vol informatie, eten, een vies stukje deken en een prachtig fotoalbum mee. In dit fotoalbum stond de officiële stamboomnaam "CAHOOT'S BRWYN' Ik had wel al gezocht naar een roepnaam voor mijn nieuwe pup, maar was er nog steeds niet uit. Toen ik de officiële naam zag wist ik het direct, we zouden hem BRWYN (spreek uit als BROE WIN, dit betekent Brian in het Welsh ) Brwyn was tot zijn vierde jaar een fantastische hond, maar van de een op de andere dag moet er iets met hem gebeurd zijn. Hij wilde plotseling niet meer alleen buiten zijn en onze overbuurman kon hij wel opvreten. Wat er precies is gebeurd hebben we nooit kunnen achterhalen. Ik ben bij diverse specialisten in Duitsland, België en Nederland geweest, maar niemand kon mij helpen. Dominant was hij beslist niet. Hij was zo'n goede werkhond dat hij tijdens één cursus bij de KC. Zeeland zowel zijn EG als GG diploma en enkele maanden later het landelijk GG diploma behaalde. Onze laatste hoop was Martin Gaus. Uiteindelijk heeft hij 1 maand bij hem op training gezeten. Ik werd er behandeld alsof ik een of ander huisvrouwtje was dat haar dominant hondje niet aankon. Ik was bereid om in Lelystad op hotel te gaan zodat ik zelf iedere training kon meemaken. Dit was niet mogelijk !! De volgende dag werd ik al gebeld dat het niet zo goed ging met de training. De training duurde eigenlijk maar 14 dagen maar Martin Gaus deed er 14 dagen gratis bij, omdat hij dacht dat hij wat meer tijd nodig had. Toen ik BRWYN na één maand ging ophalen, was ik maar voor één ding bang, dat de hele situatie verergerd was inplaats van verbeterd. Zijn pupillen waren bijna even groot als zijn ogen zelf.

Van iedere hond die op training was geweest hadden ze video-opnames, behalve van mijn BRWYN.

Ik kreeg het advies hem te laten inslapen omdat het een levensgevaarlijke hond was. Ik heb dit advies niet opgevolgd, maar heb wel maatregelen genomen indien er mensen bij mij thuis over de vloer kwamen. Buiten ons terrein zijn er nooit moeilijkheden geweest en heeft hij nooit moeilijk gedaan naar wie dan ook. Uiteindelijk hebben wij hem op een leeftijd van 11 jaar moeten laten inslapen vanwege een vervelende neustumor. Door het probleemgedrag van BRWYN ben ik mij steeds meer gaan verdiepen in het fenomeen HOND. Het is door hem gekomen dat ik uiteindelijk meer honden in huis heb genomen en later ben gaan showen en fokken.

De tweede hond die bij ons zijn intrede deed was 'TRADEMARK'S TWICE AS NICE OF CAHOOT'S' , (Twiggy) zij is 14 1/2 jaar geworden  Onze derde hond was 'CAHOOT'S DROVERS LAD' ,(Duke) bij deze hond die 4 jaar oud was toen hij bij ons kwam wonen merkten we al heel gauw dat er iets niet in orde was met zijn hart, en dit heeft er toe geleid dat ik mij heel erg ben gaan verdiepen in deze ziekte. Ik zal dan ook nooit met een hond fokken die niet preventief is onderzocht op deze hartziekte door een specialist middels een echocardiogram. Helaas zijn er op dit gebied nog maar weinig specialisten in ons land. Alleen een (electro-) cardiogram brengt deze ziekte niet in beeld. Nadat  Duke op 6 jarige is overleden kwam 'REEUWIJK'S PRINCESS BEAUTY' (Bronny) een teefje uit het laatste Reeuwijk nest. Zij is op dierendag 2002 overleden . Bronny hadden we in huis genomen omdat Brwyn zijn speelkameraad Duke was kwijtgeraakt. Nadat Brwyn was overleden hebben we ' Cathy's Clown my Flair Lady' in huis genomen. Met dit hondje heb ik mijn eerste zelfstandige shows gelopen. Twiggy  werd steeds ouder en ik begon al na te denken over een eventuele volgende pup. Doordat ik voordat ik in het bestuur van de O.E.S.C.N. kwam een onderzoekje had gestart (middels een oproep in het clubblad) naar de ernst van de hartafwijkingen binnen ons ras en steeds geconfronteerd werd met fokkers die indien ik gegevens van een hond door hun gefokt  binnen kreeg hun kop steeds dieper in het zand staken, was het voor mij heel moeilijk om een keuze te maken bij welke fokker ik een pup zou aanschaffen. Er was maar een oplossing. ZELF EEN NEST FOKKEN met mijn teefje 'Bronny'. Toen moest er een kennelnaam verzonnen worden, daar moest ik niet lang over nadenken. Uiteindelijk was het probleemgedrag van mijn eerste bobtail de reden geweest dat ik mij zo had verdiept in het fenomeen hond en had ik met hem een enorme band. Op het aanvraagformulier stond bij keuze 1, 2 en 3 dezelfde naam BRWYN'S

En gelukkig kwam die nog niet voor. Ik wist op dat moment ook al de naam voor de eerste pup die geboren zou worden. 'BRWYN'S WHO WANTS TO LIVE FOREVER' en die zou ik op mijn eigen naam laten staan, maar uitzetten op een goed adres. Omdat ik op dat moment gevraagd werd om bestuurslid te worden werd het gestarte onderzoek naar erfelijke hartafwijkingen overgedragen aan Cathy Zijlstra. Zij had ondertussen ook al de nodige gegevens verzameld en streefde hetzelfde doel als ik na..

Ik wilde voor 'Bronny' een reu van een fokker die ik in ieder geval kon vertrouwen. De reu moest een goed karakter, goede heupen, goede ogen hebben, en bovendien onderzocht zijn op erfelijke hartafwijkingen. Schoonheid was voor mij in dat stadium minder belangrijk, alhoewel ze beiden wel de 3 u'tjes op shows hadden behaald. De keuze viel op 'Shawlea Jester' , een hond die mij op een show opviel, maar eenmaal in zijn eigen omgeving ontmoet mijn hart deed smelten. Helaas heeft de natuur anders beslist en is er uit deze combinatie nooit een pup geboren. Na de laatste dekking had Cathy Zijlstra ( de eigenaar van Jester) een nestje pupjes liggen uit de combinatie 'Shawlea the Devil's Disciple' en 'Cathy's Clown Criminal Beauty'. Tenslotte heb ik uit dit nestje onze ' Fryske ' gekozen 'Cathy's Clown Heaven on Earth' , een hond met de gekste streken maar waar nooit iemand boos op kon worden !!! Mijn eerste nestje is geboren uit de combinatie 'Kadootje van Kehr Fully Maid' (Bibi) en 'Saphir is Kehr Fully Maid' (Max). Bibi is (dankzij de medewerking van Debbie de Veer, de originele eigenaar ) op papier ongeveer een half jaar in mijn bezit geweest.

Het werd een nestje van 1 teefje, ' BRWYN'S WHO WANTS TO LIVE FOREVER ' . Mijn tweede nestje was uit de combinatie ' Cathy's Clown My Flair Lady ' en onze Fryske haar broer ' Cathy's Clown Call to Glorie ' , ook dit werd een nest van 1 teefje 'BRWYN'S OLD FASHIONED GIRL' . Mijn derde nestje was uit de combinatie 'Saphir Kehr Fully Maid'  en 'CATHY'S CLOWN HEAVEN ON EARTH, dit werd een nest van 7 pups, waar er nu twee bij ons in huis rondlopen 'BRWYN'S OWN HEAVEN' en 'BRWYN'S MOVE HEAVEN AND  EARTH: Mijn vierde nestje werd een nestje van 8 pups uit een combinatie die ik al eerder gedaan had, 'CATHY'S CLOWN MY FLAIR LADY' en "Cathy's Clown Call to Glorie' Ondertussen zijn er nog vele nestjes geboren. en hebben we 11 teven en 4 reuen in ons bezit. Een aantal van de teven en 1 reu is ondertussen teruggetrokken voor de fok en hebben nu een luxe leventje bij ons of op onze uitzetadressen.

Wat showen betreft. Toen men mij voordat ik zelf ging showen vertelden over corruptie en vriendjespolitiek bij keurmeesters had ik daar mijn bedenkingen over. Nu weet ik beter. Al verschillende malen heb ik willen stoppen met showen, maar telkens gebeurt er op zo'n moment weer iets waardoor ik toch doorga en besef dat er toch nog keurmeesters zijn die begaan zijn met het ras en niet met de personen erachter. Persoonlijk ken ik niet 1 keurmeester, dus voor de pasbeginnende showers kan ik misschien als tip geven. Let op mijn honden, indien zij winnen kun je er voor 100 % vanuitgaan dat dit nog een onbeïnvloedbare keurmeester is. Maar ondanks de soms vervelende ervaringen moet ik toch toegeven dat het alleen al aanwezig zijn op een show heel plezierig kan zijn. Je bent nl. nooit de enige die zich geregeld bedrogen voelt en meestal wordt na de keuringen toch heel veel gelachen.

Wat gezondheid betreft zou ik willen dat het fokbeleid van de OESCN veel strenger was. Behalve ogen, en heupen zou ik hier ook gaarne andere erfelijke afwijkingen en karakter in vermeld zien .Zelf laat ik mijn dieren waar ik mee fok op alle mogelijke afwijkingen controleren, dit kost mij inderdaad kapitalen maar geeft mij toch een goed gevoel richting puppykoper .Ik kan ze allen recht in de ogen kijken omdat ik er alles aan gedaan heb om niet met honden de fokken die op dat moment een of andere erfelijke afwijking onder de leden hebben.

Karakter: Omdat mijn eerste bobtail toch wel enigszins een probleem karakter kreeg op oudere leeftijd ben ik heel alert op de karakters van ouderdieren. Tijdens de Winner in A'dam van enkele jaren terug ben ik heel erg geschrokken van de karakters van enkele honden van ons ras, en moest ik steeds denken aan die ene show waar de Rottweilers tegenover ons in de benches zaten. Dit beeld zal ik mijn leven lang niet vergeten. In de bench tegenover mij zat een pracht van een Rottweiler reu, hij was de kampioen der kampioenen en iedereen kwam hem bewonderen. Oh wat was hij mooi, en dat was hij. Maar zijn karakter daar hoorde je niemand over. Hoe hij zich gedroeg heb ik gezien ! Tussen twee uit de kluiten gewassen mannen en lopend op zijn achterpoten moest hij mee naar de ring, want hij was wel de kampioen der kampioenen maar tevens LEVENSGEVAARLIJK voor vreemde mensen. Ik hoop dat het bij ons ras nooit zo ver komt, maar indien mensen alleen maar op schoonheid blijven letten zou het ook wel eens die kant uit kunnen gaan.

Welke honden ik het mooist vind is een heel erg moeilijke vraag, want als ik kijk naar schoonheid telt voor mij ook karakter, erfelijke belasting e.d. mee. Toch denk ik een reu en teef te kunnen vermelden die in mijn ogen alhoewel totaal verschillend van type kan noemen. Zelf hoop ik ooit een mengeling van deze types te krijgen. Voor de reu is dit voor mij: 'SOUVENIR IS KEHR FULLY MAID' en voor de teven is dit ' CATHY'S CLOWN CRIMINAL BEAUTY '.

Ik wens U allen heel veel plezier met uw wolbaal, en indien U mensen ontmoet die niets van hem of haar moeten weten laat die dan maar links liggen. Alleen echte dierenvrienden weten ons ras te waarderen.

Indien U met echte bobtailvrienden wenst kennis te maken moet U eens de wandelingen bezoeken van de regiovertegenwoordigers, mensen die naar de regiowandelingen komen kunnen ALLES verdragen van uw wolbaal En op de wandelingen is het altijd dolle pret, er is geen competitie, dus jaloezie komt daar ook niet voor.

.

Hopelijk tot ziens op een van de wandelingen of shows,

Rosita Guérand.

Top