Vele hondeneigenaren nemen hun hond(en) mee op vakantie naar zuid Europa en sommigen nemen uit medelijden een hond uit het zuiden van Europa mee naar ons land om het dier hier een goed bestaan te geven. Hierdoor worden ook virussen die in het zuiden van Europa voorkomen meegenomen naar ons land. Maakte de meeste dierenartsen het tijdens hun praktijk maar gemiddeld 1 keer in de 25 jaar mee dat er een hond met het virus Papillomatose (oftewel wratten) in de mond werd aangeboden , tegenwoordig worden ze daar vaker mee geconfronteerd.
Papillomatose is niet levensbedreigend maar wel erg vervelend voor de hond. Het wordt veroorzaakt door een virus. Het is erg besmettelijk voor andere honden maar niet voor de mens. Honden met een goed immuunsysteem, en dat geldt in principe voor alle gezonde volwassen honden, zullen het niet snel krijgen.
Pups, teven die loops zijn, oudere honden of honden die net even niet lekker in hun vel zitten zijn wel vatbaarder. De wratten zijn bijna altijd goedaardig en verdwijnen meestal vanzelf al kan dat soms erg lang duren. De honden zijn meestal niet ziek. Sporadisch ondervindt de hond er echt last van.

De incubatietijd (de tijd tussen het oplopen van de ziekte en het optreden van de symptomen) is van 1 week tot 2 maanden. De wratten verdwijnen in de meeste gevallen spontaan tussen de 1 en  6 maanden, maar soms duurt het wel 2 jaar of langer.

Heel vervelend, want iedereen vindt die bloemkool achtige wratten een onsmakelijk gezicht.

De symptomen zijn: verminderde eetlust, speekselen en ruiken uit de mond.
De wratten kunnen door de hele mond verspreid zijn: overgang huid naar slijmvlies rond de gehele mond, lippen, tong, verhemelte, keel en bovenste deel van de slokdarm. Er kunnen er soms wel een stuk of 100 in de hele mondholte aanwezig zijn.

Ze kunnen beschadigd raken, gaan bloeden en geïnfecteerd raken; In dat laatste geval is een antibioticum nodig. Soms zitten ze zelfs op de oogleden en in de neusgaten.


Operatieve verwijdering van de wratten is in principe mogelijk. In veel gevallen ziet men na verwijdering toch weer nieuwe ontstaan, in andere gevallen zijn er zoveel wratten, dat er geen beginnen aan is.